Verslag van Nieuwjaarsreceptie d.d. 21 januari 2017.
Het is altijd afwachten of het winterse weer getrotseerd zal gaan worden door de genodigden voor een nieuwjaarsreceptie.
Gelukkig sneeuwde het niet en waren de wegen goed berijdbaar.
In een voor Sakura, nieuwe, goed geoutilleerde zaal te Didam, zaal “Welcom”, konden de meer dan 70 gasten een goed plekje vinden, waaronder o.a. onze Japanse sympathisanten kunstenares Kay Yoshia en haar man Yuki Kondoh.
Een hartelijk welkomstwoord kon gericht worden aan onze vrienden van “Kamome no Kai”, die ook net als het vorig jaar fraaie cadeautjes hadden meegenomen voor de inmiddels traditionele verloting.
Fijn was het dat ook de dames van SOO allemaal present waren: Kaori, Yoko, Aya en Miyuki.
De muzikale omlijsting werd dit jaar weer verzorgd door de mooie dames van ons “huiskoor” Siloam.
Ook aanwezig een groepje musici onder Leiding van Lennie Landweer, bestaande uit Indonesische studenten die het fraaie geluid van de Angklung, traditionele bamboe instrument, ten gehore brachten.
We werden verrast met een optreden van Izumi en Yuji, een jong muzikaal Japans echtpaar dat in Nederland voet aan de grond probeert te krijgen. Gelijk het populaire tv-programma “Ik vertrek”, maar dan; ik vertrek uit Japan!
Natuurlijk werd een warm welkom uitgesproken, gevolgd door een spontane en hartelijke begroeting met de vele lotgenoten van Sakura, waarvoor het altijd een feest is, elkaar weer te ontmoeten en te spreken.
Bijzonder gewaardeerd werd de komst van een aantal leden van JIN. Waarvan een aantal al jaren van de partij zijn.
De bestuursleden Claudine Meijer en Edward Lehmann, hadden gemeend dat het goed zou zijn om in het openingswoord aan te geven dat de Stichting Sakura met nieuw elan en energie ook in 2017 aan hun doelstellingen wil gaan werken.
Daarom kreeg eerst Aya Ezawa, als eerste het woord om te vertellen dat zij lotgenoten wilt gaan bezoeken voor een interview in het kader van haar onderzoek.
Max Nagel vertelde over zijn voornemen om een thema uit te werken, die wij verder in dit jaar in een of meerdere bijeenkomsten zullen uitwerken. Het is niet zomaar een thema en Max vraagt dan ook nog enig geduld voordat hij met een uitgewerkt voorstel komt. Het betreft het psychologisch verschijnsel van “Intergenerationele Overdracht”. Hoe beïnvloeden de jeugdervaringen van ouders de gehechtheidsrelatie met hun kinderen? Een belangrijk aspect hierbij : de veilige omgeving bij de opvoeding-het gevoel van geborgenheid. De vele mechanismen die een rol daarbij spelen moet men onder ogen durven te nemen. Kortom herkenbare gevoelens bij ons als ouders en bij onze kinderen.
Olga Heemskerk, ontvouwde haar voornemen om een plan uit te werken gericht op onze tweede generatie. Onze jongeren zullen het stokje moet overnemen en met bestuurlijke ondersteuning moeten trachten een van de wensen, kennis te maken met het land van hun Japanse opa, te realiseren. Een moeilijke opdracht, maar met het goede netwerk dat inmiddels is opgebouwd in Nederland en Japan, en met vereende krachten moet het kunnen slagen.
IP voorzitter Silfraire Delhaye , als laatste, vertelde dat er nog ontwikkelingen te verwachten waren, die positief voor de Indische gemeenschap uit zouden kunnen vallen. Wij, Stichting Sakura, hebben reeds uitgesproken het IP te blijven steunen.
Na zijn slotzin, wilde Silfraire nog kwijt, dat hij hoopte dat Sakura en Jin de weg van de samenwerking zouden kunnen vinden.
Een gewaagde uitspraak, omdat die weg, erom vraagt over de eigen schaduw te willen springen.
Na deze 4 sprekers, wendde dagvoorzitter Edward zich tot JIN bestuurslid Dylan, speciaal belast met jongerenzaken, om bij hem te benadrukken dat samenwerking met de tweede generatie van Sakura niet alleen gewenst is, maar tevens noodzakelijk, wil er iets terecht komen van b.v. het mogelijk maken van low budget reizen naar en door Japan.
Wij eerste generatielotgenoten, die in het verleden een reis naar het land van hun vader hebben mogen maken, kunnen onderschrijven dat de kennismaking met de normen en waarden, met de mensen in Japan, die gretig de waarheid willen horen van het Japanse oorlogsverleden, verrijkend is voor de rest van je leven.
Na dit serieuze gedeelte kon begonnen worden met het muzikale gebeuren. Zoals altijd een vrolijk en genotvol gebeuren.
Een kanttekening : alleen bij het mooie eerbiedig uitgesproken gebed door Paulina, een van de zangeressen van Siloam, was er gepaste stilte. Helaas was er veel geroezemoes tijdens de uitvoering van de muzikale nummers. Wellicht een teken dat wij elkaar veel te vertellen hebben.
De verloting van de vele leuke prijzen ging vlotjes, dankzij de hulp van de lieve Julia en schattige Dewi.
Het heerlijke eten, een echte feestmaaltijd, nasi koening met alles erop en eraan, vormde de afsluiting van deze geslaagde bijeenkomst.
Ondanks dat “Chief Molly” wat ziekjes was had zij met veel hulp van Julia en Paulina en enkele familieleden van haar, het toch maar weer voor elkaar gekregen.
Molly had zelfs gezorgd dat alle medewerkers/artiesten een bloemetje in ontvangst konden nemen. Of zij zelf een boeketje heeft ontvangen weten we niet zeker, maar zij weet dat wij allen, haar heel erg waarderen en haar veel gezondheid toewensen opdat wij nog lang van haar organisatorische kwaliteiten zullen mogen genieten.
Molly, een dikke kus van ons allen!
Een Nieuwjaarsreceptie die door velen is gewaardeerd. Dus op naar de volgende!