Minibulletin mei 2002

                                               Mini-Bulletin mei 2002

Beste lezers en lezeressen,

(VOORWOORD)

Helaas hebben wij reeds geruime tijd de traditie niet kunnen voortzetten om op regelmatige tijden een bulletin uit te geven. Niet dat er niets te melden zou zijn, maar gewoon door drukte met allerlei andere zaken.

Om u toch wat te informeren hebben wij besloten om een mini-uitgave uit te geven met daar in  vooral een overzicht van onze  activiteiten van het afgelopen jaar, aangevuld met enkele andere artikelen.

Een fijne ontwikkeling op dit moment is dat er 3 lotgenoten van Stichting Sakura mee zullen gaan met de door de Stichting EKNJ ( Ex-Krijgsgevangenen & Nabestaanden Japan) georganiseerde verwerkingsreis naar Japan. U kunt ons telefonisch benaderen voor meer informatie hierover.

Nan, Yoko en Olga zijn onlangs teruggekeerd van hun reis naar Japan en hierover kunt u op korte termijn het een ander lezen op onze website. Enkele foto’s zijn daar reeds te bezichtigen.

Wij hopen voor de zomer nog een “echte bulletin “ uit te geven en wij zijn nog van plan om diverse activiteiten te ondernemen.  Hierover zult u nog nader over geïnformeerd worden.

  Richard Volckmann

Inhoud Pagina
Colofon 2
Voorwoord/inhoud 3
Landelijke ontmoetingsdag naoorlogse generatie 4,5
Voor u gelezen 6,7
Dodenherdenking te Amsterdam 7,8
Overgenomen uit “Suara” 8,9
Nationale herdenking te Roermond 9,10
Nederlands-Japanse vereniging 10,11

Landelijke Ontmoetingsdag Naoorlogse Generatie

 Op 18 maart 2001 was er wederom een Landelijke Ontmoetingsdag Naoorlogse Generatie te Amstelveen.. Het openingswoord door de directeur van Stichting ICODO, de heer van der Heijden werd bijna tegen 14.20 uur gedaan. Dit om zoveel mogelijk mensen de gelegenheid te geven alles mee te krijgen. Door wegwerkzaamheden en omleidingen van het openbaar vervoer kwamen veel deelnemers, wat aan de late kant.

  Je kon je voor 7 verschillende workshops inschrijven:

“Schilderen met emotie” door Hans Budding
“Mijn lichaam spreekt”         door John Pel
“Verre oorlog- zo nabij”       door Ine Tjalkens & Freddie Cochius
“(Geen ) recht van spreken door Evalina v.d Werff & Ciska Israël
“Van overleven naar leven” door Mies Cornelissen
“Dit mag niet meer gebeuren” door Stichting Sakura en vrienden. 
“Uit de ban van goed en fout”            door K.Bruggeman & Atie de Vries

Wij organiseerden voor het eerst een workshop met een gedurfde confrontatie met tweede generatie Japanners. Yoko Huys, Kuniharu Iwasaki , Seiju Teramoto en Emiko Kanan waren zo vriendelijk om samen met ons dit te doen. Wat onze motivatie was leest u in het onderstaande.

“Dit mag niet meer gebeuren” is een hoofdstuk uit het boek wat Yoky Huijs (in het Japans) aan het schrijven is. 

Het verhaal van de kinderen van de Japanse bezetter en Nederlands-Indische vrouwen. Heel dapper van Yoko om de workshop (in het Nederlands) te presenteren, maar daar waren gelukkig Richard , Jan en Emiko, Kuni en Seiju aan de andere kant om haar bij te staan. In een korte tijd hadden wij het klaslokaal gezellig gemaakt met wat posters uit Japan en Indonesië en  een echte rijstofferande voor het ‘geluk’. 

Wij waren best gespannen: ”Zal er op onze workshop ingeschreven worden en door wie ?”

Uiteindelijk stapten 10 personen het lokaal binnen.

Buiten een paar lotgenoten, waren er toch een paar personen met een Indische achtergrond.

Tijdens de presentatie van Yoko en de  discussie die daarop volgde kwam duidelijk naar voren dat  er nog zoveel  “pijn” is, veroorzaakt door het achterhouden van familiegeheimen  en het stil zwijgen van ouders.  Deze “pijn” is bij vele tweede generaties bekend.

Ter ontspanning werd de workshop afgesloten met een Japanse kalligrafieles’ door Emiko Kanan. En elke deelnemer kreeg van haar een wens of spreuk als aandenken. Het was zo’n   succes, dat de deelnemers bleven zitten. De organisatoren hadden de te volgen workshops van 2 naar 1 terug gebracht, zodat iedereen de talkshow van Judith Schuyf kon bijwonen. Wij mogen het als een  compliment beschouwen, dat  wij  de talkshow hebben gemist.

Rest mij nog iedereen te bedanken, die hieraan hebben geholpen.

Nan Gerressen   

Voor u gelezen  ( dit stuk werd gevonden in een kerk ergens in Engeland van 1600)

Wees kalm temidden van het lawaai en de haast en bedenk welk een vrede er in stilte kan heersen. Sta op goede voet met andere mensen zonder jezelf geweld aan te doen.

Zeg je waarheid rustig en duidelijk en luister naar anderen: ook zij vertellen hun  verhaal.

Mijd luidruchtige en agressieve mensen: zij belasten de geest.

Wanneer je je met anderen vergelijkt zou je ijdel en verbitterd kunnen worden, want er zullen altijd grotere en kleinere mensen zijn dan jezelf.

Geniet zowel van wat je bereikt als van je plannen.

Blijf belangstelling houden voor je eigen werk, hoe nederig dat ook moge zijn; het is een werkelijk bezit in de veranderlijke fortuin van de tijd.

Betracht voorzichtigheid bij het zaken doen, want de wereld is vol bedrog.

Maar laat dit niet verblinden voor de bestaande deugd: veel mensen streven hoge idealen na en overal is het leven vol heldendom.

Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid.
Maar wees even min cynisch over de liefde, want bij alle dorheid is zij eeuwig als het gras.

Volg de loop der jaren met gratie: verlang niet naar een tijd die achter je ligt.

Kweek geestkracht om bij het onverwachte tegenslag beschermd te zijn, maar verdriet jezelf niet met spookbeelden.

Vele angsten worden uit vermoeidheid en eenzaamheid geboren.

Leg jezelf een gezonde discipline op, maar wees daarbij lief voor jezelf.

Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren, Je heb het recht hier te zijn en al is het je al of niet duidelijk, toch ontvouwt het heelal zoals het zich ontvouwt en zo is het goed.

Heb daarom vrede met God, hoe je ook denkt dat hij moge zijn, houdt vrede met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven.

Met al zijn klatergoud, somberheid en vervlogen dromen, is dit nog steeds een prachtige wereld.

Wees voorzichtig. Streef naar geluk.

(Dank je wel R.van U. dat je dit met mij hebt willen delen.)                                                                                                            

Doden Herdenking 4 mei 2001 te Amsterdam

Het was voor ons, Han en Mary een hele eer om namens onze Stichting Sakura acte de pressante te mogen geven bij deze Herdenking op de Dam te Amsterdam.

Op 4 mei gingen wij met de auto naar de stad om ons te gaan vervoegen bij alle overige genodigden in de grote Nieuwe Kerk. Een perfecte organisatie werd hier tentoongespreid en als gevolg daarvan, zaten wij op een prachtige plaats. Vrijwel recht voor de sprekers en vlak naast het geweldige koor “Nada Nirwana”.

De herdenkingsdienst werd geopend met een prachtig gedicht van de “dichter des vaderlands”Gerrit komrij. Dit werd onmiddellijk gevolgd door een prachtig lied dat werd gezongen door Julya Lo’ko, getiteld Hena Masa Waja. Wat een mooi zuivere stem en door de aanwezige mensen met kippenvel ontvangen. Daarna volgde een verhaal van Jessica Durlacher, bij sommigen nog wel bekend van de ICODO – bijeenkomsten. Een verhaal over haar eigen ervaringen als een na de oorlog geboren kind van een vader die wel een oorlogsverleden had.

Een toespraak door rabbijn in de vorm van een herdenkingsgebed en daarna gezamenlijk zingen van het zesde couplet van het Wilhelmus maakte een einde aan de herdenkingsdienst in de kerk.

Alle in de kerk aanwezigen begeven zich daarna in een stille stoet naar het Nationaal Monument om plaats te nemen op de daar aanwezige tribunes. Als u naar de televisie op die avond hebt gekeken dan heeft u deze indrukwekkende gebeurtenis zelf kunnen volgen. 

Dan heeft u, net als wij onze Koningin, onze Kroonprins en vele andere hoogwaardigheidsbekleders kunnen zien, net als wij.

En als u goed heeft gekeken dan heeft u ook ons kunnen zien, want Mary en ik werden duidelijk in beeld genomen door de televisie, wij wisten dit niet op dat moment, maar voelden ons best trots om, zoals wij het altijd noemen onze broertjes en zusjes van Sakura te vertegenwoordigen bij dit prachtig evenement dat wat ons betreft altijd mag blijven bestaan, in welke vorm dan ook.

Han en Mary Dehne

(Overgenomen uit Suara, contactblad van Ontspannings Vereniging Tropen Vrienden)

Congres “Justice and Peace”

Uw secretaris heft op 18,19,20 mei 2001 dit congres bezocht dat werd georganiseerd door Stichting Sakura en Pastoor Drs Herman Peters. Dit congres stond in het teken van het proces van gerechtigheid, vrede en verzoening. Openheid in het Japans onderwijssysteem, gericht op erkenning van het verleden en werken aan de toekomst. Niet het verleden moet worden vergeten maar door erkenning van het verleden kan hun gewerkt worden aan de toekomst.

En de “toekomst”is het belangrijkste uitgangspunt.

Enige maanden geleden heb ik Suara een artikel geplaatst over de Stichting Sakura, zodat ik hierover nu geen verdere uitleg meer hoef te geven.

Tijdens dit congres waren er een aantal prominente sprekers uit zowel Japan als uit Nederland. Vooral de Japanse gasten vertegenwoordigden een veel grotere groep uit hun land die stelling nemen tegen met name de verdoezeling van het Japans oorlogsverleden, wat moge blijken uit de presentatie daarvan binnen hun onderwijssysteem, als wel  de gekleurde

geschiedschrijving. Ook de onlangs uitgebrachte film “Merdeka” heeft in ieder geval – hier in Nederland, Korea, China en enkele andere Aziatische landen voor nogal wat onrust en protest gezorgd.

Hoewel wij normaal gesproken ons in Suara zelden uitlaten over de politiek, ach ik het van belang dat u kennis kunt nemen van datgene dat met name de Japanse sprekers te brede hebben gebracht.

Tot zover het woord van Suara.

Nieuwsgierig geworden ?  Boekjes van deze congresdagen “Justice and Peace” zijn  te verkrijgen tegen betaling

ad € 6,–

Jaarlijkse Nationale Herdenking ter nagedachtenis van de Burger – Oorlogsslachtoffers te Roermond.

Augustus 2001,  de  jaarlijkse herdenkingn ter magedachtenis van de mensen die zijn gevallen in de Bersiaptijd in het verre, voormalige Indië. Mensen, die offers hebben gebracht, vrienden en families hebben verloren, zodat wij nu in “vrede” kunnen leven.

Na de gebeurtenissen van 11 september 2001 in Amerika en daarna in Afghanistan, in Israël en het Palestijnse volk, vraag ik mij af :

“Waarom moet er altijd geweld en oorlog zijn ?“

Veel onschuldige mensen worden wederom slachtoffers.

Het thema van deze herdenking “Tussen twee culturen” begrijpen wij, Indische Nederlanders, als geen ander. Bij ons komt het Japanse er nog bij. Daarom vind ik de verwoording in de liederen van Wouter Muller passen bij dit thema. Net als hij, moeten heel veel 2 e generatie Indische mensen het van anderen horen of bij het teruggaan naar hun “roots”  tot de ontdekking komen dat het huidige Indonesië niet meer  het Indie van ‘toen’ is. 

Hoe was het toen en wat is er toch allemaal gebeurd? Zoals Wouter in een van zijn liedjes zingt: “Als je daar bent, verlang je naar “huis”.  Indië bestaat niet meer in Indonesië maar blijft bestaan in je hart, in herinneringen van toen.

Wij moeten de Indo  cultuur doorgeven aan de volgende generaties, willen wij dit niet verloren laten gaan.  Maar een groot deel van de  1e generatie zwijgt daarover, omdat er te veel pijnlijke herinneringen zijn en soedah, dat is voorbij, het is geweest.

Het liedje “Daddy” ontroerde heel veel mensen. Ook bezong hij het eerste Indische monument in Enschede. In september zagen wij Wouter Muller nogmaals optreden tijdens een culturele middag van Stichting“ Kotah Paku” in Spijkenisse. Ook daar was men onder de indruk van z’n liedjes.

Wat mij bij de Herdenking in Roermond opviel, was de Minister van Boxtel zowaar zich verdiept had in de Indische cultuur. Dit kwam tot uiting in zijn toespraak  Ik vond het toch weer moeilijk om een  krans te leggen namens onze stichting. Schuldgevoelens en het recht hebben om daar ook aanwezig te mogen zijn, strijden binnen in mij  Ook bij  Sakura zijn er familieleden en vrienden in de Bersiaptijd gevallen en daarom vind ik dat wij bij het Jaarlijkse Nationale Oorlogs Herdenking  aanwezig mogen zijn.

( Namiko G. )

Nederlands – Japanse Vereniging

Op 22 september hield de Nederlands -Japanse Vereniging in het Arsenaal te Leiden hun Japandag. Ook wij kregen een uitnodiging, die wij positief beantwoorden.  Op deze dag mochten  verenigingen zich presenteren op voorwaarde dat het iets Japans moest zijn b.v. ikebana,origami, shakuhachi of iaido.

Er waren verschillende demonstaties o.a. soba mie maken door dhr Togakushi. Het was interessant en lekker. Ook werd door bemiddeling van  Japan Netherlands Culture Center verschillende dansen uitgevoerd door het Tokarnachi City Dance Society.

Voor het eerst stonden wij hier in Leiden. Vroeg uit de veren, Yoko en de kinderen ophalen en dan op weg met onze Japanse spullen en Sakura infomateriaal. Piet had griep en zal de rest van de dag ook half slapend op een stoel door brengen. Onze tafels werden druk bezocht en wij verkochten goed. Er waren veel mensen die meer van Sakura wilden weten en ook een aantel lotgenoten van ‘zusterorganisatie’ bezochten onze kraam.

Yoko en haar dochters Mariko en Yunko, in schattige kimono’s gekleed, trokken veel aandacht met hun Japanse spelletjes.

De Herman cake (niet die van Peters maar die van Brood)  alias Vriendschapscake was ook een groot succes. Er was genoeg om te proeven, maar we hadden ook potjes met de ‘aanmaak’deeg om uit te delen. Compleet met het voedingsrecept voor Herman in het Nederlands en Japans. Na overtuigd te zijn dat het geen ‘spacecake’ was ging menige Japanner met een jampotje onder de arm naar huis.  

De heer van den Berg oud ambassadeur van Nederland in  Japan, bezocht ook deze dag samen met de nieuwe Japanse ambassadeur, de heer Togo en zijn charmante echtgenote. Toen het gezelschap bijna bij ons kraampje aankwam, werd hun aandacht helaas op iets anders gewezen. Opzet?  Geen idee. Misschien niet. Laten wij  het voordeel van de twijfel geven.

Al met al was het een succesvolle dag, die met een Surinaams Chinees etentje in Leiden  werd afgesloten.  Na afscheid te hebben genomen van Claudine, Ben en Madelon keerden wij voldaan, moe en ziek richting Renkum en Zevenaar.