“De Verloren Vader” is gebaseerd op feiten, ontstaan tijdens de bezetting van het Japanse leger in Z.O.Azië gedurende de jaren 1942-1945.
Circa 3000 Japans Nakomelingen (wereldwijd) zijn zich bewust van het feit dat zij een Japanse vader hebben. Al of niet ontstaan door dwangprostitutie. Soms door een vrijwillig contact. Dit neemt niet weg dat deze generatie 60 jaar na dato nog steeds gebukt gaat onder het feit “er niet bij te horen.”
Velen hebben hun vader nooit gekend en zoeken nog steeds naar hun `roots’. Een klein deel van deze mensen weet dat zij zijn ontstaan uit liefde. Dat hun ouders wel degelijk een waardevolle verhouding hadden, al was deze een korte tijd beschoren, door terugtrekking van het Japanse leger.
“De Verloren Vader” gaat over zo’n verhouding, waar de moeder een vrijwillige band aanging met de man die haar destijds redde van dwangprostitutie, zoals zo velen moesten ondergaan. Het kind, hieruit ontstaan, heeft vele obstakels moeten overwinnen om “erbij te horen”, met alle gevolgen van dien. Zij voelde het gemis van de man die haar erkende, maar niet mocht opvoeden.
Selena is 15 jaar wanneer zij zich moet melden op het station. Daar staan reeds 10 meisjes klaar om vervoerd te worden naar de hotels om daar te gaan werken. Haar ouders zijn wanhopig wanneer zij hun enig kind moeten af staan in dienst van de Keizer. De meisjes wordt voorgehouden hun familie financieel te ondersteunen door in de hotels te gaan werken. Toevallig komt er een officier langs. Wanneer hij de meisjes ziet staan vraagt hij de bewakers wat de bedoeling is. Hij begrijpt wat hen boven het hoofd hangt en neemt het jongste meisje mee. Selena moet dan weken onderduiken in kampongs. Ook hijzelf moet zich voor lange tijd ‘onzichtbaar’ maken. Nadat hij de situatie veilig acht, brengt hij haar terug bij haar ouders. Deze hadden hun kind reeds doodgewaand. Dolgelukkig sluiten zij haar in de armen.